Η λύση κάθε προβλήματος μπορεί να περιγραφεί σαν μια σειρά βημάτων ή διαδοχικών ενεργειών που πρέπει να εκτελεστούν. Αυτή η σειρά των ενεργειών λέγεται αλγόριθμος. Από τα αρχαία χρόνια οι μαθηματικοί προσπαθούν να δίνουν έξυπνους και κομψούς αλγορίθμους για τη λύση πολύπλοκων προβλημάτων. Αλλά ακόμη και τα πιο απλά προβλήματα λύνονται με κάποιον αλγόριθμο.

Για παράδειγμα, ο αλγόριθμος της πρόσθεσης 2 αριθμών, στο χαρτί με το χέρι, θα έχει τα παρακάτω βήματα (με φράσεις):

1. Τοποθετούμε σωστά τους 2 προσθετέους.
2. Ξεκινάμε από τα δεξιά όπου βρίσκονται τα μικρότερης αξίας ψηφία.
3. Προσθέτουμε το ψηφίο του ενός αριθμού και το αντίστοιχο του άλλου αριθμού.
4. Από το αποτέλεσμα, γράφουμε μόνο το ψηφίο των μονάδων και κρατάμε το ψηφίο των δεκάδων αν υπάρχει (κρατούμενο).
5. Προχωρούμε στα αμέσως δεξιότερα ψηφία, εφόσον υπάρχουν.
6. Προσθέτουμε το ψηφίο του ενός αριθμού και το αντίστοιχο του άλλου αριθμού και το κρατούμενο αν έχουμε.
7. Από το αποτέλεσμα, γράφουμε μόνο το ψηφίο των μονάδων και κρατάμε το ψηφίο των δεκάδων αν υπάρχει (κρατούμενο).
8. Προχωρούμε στα αμέσως δεξιότερα ψηφία, εφόσον υπάρχουν.
9. ...
10. ... (επαναλαμβάνουμε τα βήματα 6-7-8 μέχρι να τελειώσουν όλα τα ψηφία)
11. ...
12. Διαβάζουμε το άθροισμα των 2 αριθμών.

Για να μπορέσουμε να πάρουμε τη σωστή λύση από έναν αλγόριθμο θα πρέπει να τον εκτελέσουμε σωστά. Αυτό σημαίνει ότι η μεταφορά του σε Η/Υ και η διατύπωσή του σε κάποια γλώσσα προγραμματισμού δεν πρέπει να χαλάσει τη λογική του και τη σειρά των πράξεών του. Πριν λοιπόν αρχίσει η σύνταξη του κώδικα ενός προγράμματος θα πρέπει να διατυπωθεί μα σαφήνεια η λογική του αλγορίθμου και η ακολουθία των βημάτων του.

Επειδή η φράσεις που διατυπώθηκαν στο προηγούμενο παράδειγμα δεν βοηθούν ιδιαίτερα στο προγραμματισμό, η διατύπωση του αργορίθμου γίνεται συνήθως με δύο άλλους τρόπους:

1. με τη χρήση Ψευδοκώδικα, ή,
2. με τη χρήση Διαγράμματος Ροής.

Και οι δυο τρόποι είναι ανεξάρτητοι της γλώσσας που χρησιμοποιούμε, βασίζονται, αντίστοιχα, στη φραστική ή τη συμβολική περιγραφή του αλγορίθμου, και χρησιμοποιούν ειδικές λέξεις ή σύμβολα για να παρουσιάσουν κάθε βήμα και ενέργειά του.

Παράδειγμα: Αλγόριθμος για τον υπολογισμό του μέσου όρου τριών (3) αριθμών.

Φραστική Περιγραφή:
Μας δίνονται 3 αριθμοί, τους προσθέτουμε και διαιρούμε το άθροισμά τους με το 3. Το αποτέλεσμα της διαίρεσης είναι ο ζητούμενος Μέσος Όρος.

1. Ψευδοκώδικας:
    1. Διάβασε 3 αριθμούς: A, B, C.
    2. Υπολόγισε το άθροισμά τους: S = A+B+C.
    3. Διαίρεσε το άθροισμα τους με το 3: MO = S / 3.
    4. Εμφάνισε το αποτέλεσμα MO.

2. Διάγραμμα Ροής:

Η φραστική περιγραφή και ο ψευδοκώδικας είναι αρκετά σαφή και κατανοητά. Το διάγραμμα ροής για να γίνει κατανοητό πρέπει να γνωρίζουμε την ερμηνεία των συμβόλων που χρησιμοποιεί.

αρχή