Τα παιχνίδια μου. (1988-1989)

Η Άσπρη Αρκούδα αναζητά το Τοτέμ της. Τι είναι αληθινό; Η καθημερινή εμπειρία θα πει κανείς. Τα παραμύθια λοιπόν μιλάνε γι' αυτήν σαν περιεκτικές περιλήψεις της.Το παραμύθι του ιππότη, που ακολουθώντας το ανώτερο καθήκον του, αντιμετωπίζει τον άγγελο δράκοντα, συναντά τον μύθο του μοναχικού στρατιώτη σε μια ζωή-πόλεμο.Ένα άλογο υψώνεται περήφανο μπροστά στην Απεραντοσύνη και αντιπαρατίθεται στον δορυφόρο οπλίτη, που διασταυρώνεται ανέγγιχτος με το μεγαλειώδες δράμα της παραμυθίας του ανθρώπου.Εκεί στην σαβάνα το μοναχικό λιοντάρι ακολουθεί τον δρόμο της ζωής του, αφήνοντας τα χνάρια του στην άμμο του χρόνου.Τι είναι αληθινό; Είναι γι' αυτό που μας μιλούν τα παιδικά μας παραμύθια. Ο καθένας, τότε, διαλέγει τι τοτέμ του και ζει πια ψάχνοντας να το βρει.

" Η φωτογραφία, στην κοινή αντίληψη, έχει ταυτιστεί με την ανόθευτη, αντικειμενική αναπαράσταση της πραγματικότητας... Η φωτογραφία είναι πάντοτε μία "σκηνοθεσία"... Απ' την άλλη η εικόνα που δηλώνει την σκηνοθεσία της δεν κρύβει τη φύση της, αλλά την αποκαλύπτει. Μ' αυτή την έννοια, είναι περισσότερο αληθινή, δηλαδή περισσότερο ρεαλιστική...Μέσα από αυτά τα δεδομένα, ορίζεται το πλαίσιο αυτής εδώ της δουλειάς...Μια πορεία απ' την αντίληψη του της πραγματικότητας στην πραγματικότητα της αντίληψης του.

Κάποτε ένα στρατιωτάκι, ένας βόλος, μια ζωγραφιά, ήταν για το παιδικό μυαλό μας οντότητες μαγικές πολύτιμες, ένας ολόκληρος κόσμος τόσο φανταστικός και τόσο αληθινός. Αργότερα μας εκπαί­δευσαν ότι ο τοίχος δεν είναι δρόμος για το αυτοκινητάκι μας, το χαλί δεν είναι πεδίο μάχης, ο θάμνος δεν είναι ζούγκλα, το στρατιωτάκι μας δεν είναι ατρόμητος πολεμιστής, η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που φανταζόμαστε αλλά αυτή και μόνο που βλέπουμε. Ποτέ δεν μας είπαν όμως ότι αυτό που βλέπουμε είναι αυτό που φανταζόμαστε ότι βλέπουμε. Επειδή όμως όλοι προλάβαμε και είμαστε παιδιά κάποτε, μπορούμε να "κατασκευάσουμε" τον φανταστικό, δικό μας κόσμο και να τον βλέπουμε πλέον. Η αληθοφάνεια της φωτογραφίας δεν είναι μοναδική για μια τέτοια "τεκμηρίωση" του δικού μας φανταστικού κόσμου; "

Κείμενο στο αφιέρωμα στην σειρά «Τα παιγνίδια μου;», του περιοδικού Φωτογραφία, τ. Ιουλίου-Αυγούστου 1988.

Αρχή σελίδας.

Επιστροφή στην αρχική σελίδα.