Οδηγώντας (1986)

Κυκλοφορώ πολύ με τ' αυτοκίνητο. M' ενδιαφέρει, επίσης πολύ, να κάνω φωτογραφίες από τη σχέση που έχω με τα διάφορα στοιχεία του χώρου και, του χρόνου μου.  Ένας συνδυασμός τους είχε σαν αποτέλεσμα μια σειρά φωτογραφιών δρόμου.  Όμως ο " δρόμος " είναι μερικές πολύ οικείες μου διαδρομές και οι εικόνες αναφέρονται στις εντυπώσεις, σε μπλε και κίτρινο, που μ' άφησαν.

Ξεκινώ λοιπόν ένα σούρουπο και καταλήγω σε μιαν αυγή.  Η αρίθμηση στις διαφάνειες ακολουθεί αυτήν τη πορεία.  Διασχίζω κομμάτια της Αθήνας, όπου συναντώ την " παράδοση " της, αλλά και σύγχρονα φαντάσματα της.  Τρέχοντας σε περιφερειακές λεωφόρους που γυρνούν στο ίδιο μέρος, λούζομαι μαζί τους στο ηλεκτρικό  φως της τεχνολογικής μαγικής νύχτας.  Βλέπω παιδιά και ενήλικες στο δρόμο.  Και η φύση ; παντού ο μπλε ουρανός στο βάθος.  Κάποια στιγμή εμφανίζεται το φεγγάρι κου­βαλώντας μια αρχαιότερη μνήμη, ενώ το φως του ήλιου σβήνει τα σχήματα καταστρέφοντάς τα.  Ίσως αυτοί να είναι οι οδηγοί του ονείρου.  Εγώ, όλα τα συναντώ μέσα απ' τα παράθυρα γύρω-γύρω τ' αυτοκινήτου μου. Αυτό ορίζει τις σχέσεις μου και σχολιάζει εμένα τον ίδιο.-

«…Ο Βαρδόπουλος, στην επιλογή αυτή από τη σειρά του Οδηγώντας, παίρνει το θεατή σ' ένα ταξίδι από το σούρουπο μέχρι το χάραμα, μέσω μιας σχεδόν μυθικής εκδοχής της άτακτα χτισμένης πόλης, τα κλασικά της κομμάτια και τα τσιμεντένια κτίρια φωτισμένα με τα ζοφερά χρώματα ενός συνδυασμού σεληνόφωτος και τεχνητού φωτισμού...οι νυχτερινοί δρόμοι του Βαρδόπουλου κατοικούνται μόνο από αυτοκίνητα. Μία μόνο ομάδα παιδιών εμφανίζεται σ' ένα τοπίο και σε μία ώρα που φαίνεται να μην τους ανήκει…»

Από την εισαγωγή του Γ. Σταθάτου στην Ελληνική Φωτογραφία / Selections 1, 1989.

Επιστροφή στην αρχική σελίδα